نميدونم اين شعر از کيست ولي خيلي زيباست

سخت آشفته و غمگين بودم…
 به خودم مي گفتم:
بچه ها تنبل و بد اخلاقند
دست کم ميگيرند
درس ومشق خود را…
بايد امروز يکي را بزنم، اخم کنم
 و نخندم اصلا
تا بترسند از من
و حسابي ببرند…
خط کشي آوردم،
درهوا چرخاندم...
چشم ها در پي چوب، هرطرف مي غلطيد
.

.

برای مشاهده شعر کامل به ادامه مطلب بروید